کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
وانگ فوژی
1692- 1619، چینی
وانگ فوژی آخرین فیلسوف بزرگ سلسله‌ی مینگ چین بود. او در هِنگ یانگ واقع در استان هونان به دنیا آمد. وانگ در سن ۲۴ سالگی در آزمون استخدامی امپراتوری پذیرفته شد اما یورش صحرانشینان منچو مشاغل امپراتوری را دستخوش تزلزل کرد. منچوها سلسله‌ی چینگ را در بِی‌جینگ (پکن) بنیان گذاشتند اما وانگ طرف سلسله‌ی مینگ را گرفت که در نواحی جنوبی چین تا مدت‌ها به مقاومت ادامه داد. وانگ برای مدتی در دربار مینگ خدمت کرد. او سرانجام به کوهپایه‌های دور افتاده‌ی چوان‌شان پناه برد و گوش‌نشینی اختیار کرد.
وانگ در مجموعه شرح‌هایی که بر متون کلاسیک چین نوشت، طرفدار دیدگاهی ماتریالیستی (ماده‌گرا) بود که بر اساس آن، انسان‌ها با اراده و رفتارهایشان ماهیت خود را تعیین می‌کنند. او اعتقاد داشت عواطف و امیال انسان‌ها ذاتاً خوب است اما این عواطف و امیال را باید به کمک عقل و شعور متعادل کرد. به نظر وانگ، تاریخ در چرخه‌ای از فراز و فرود (رشد و افول) حرکت می‌کند اما نهایتاً به سوی تکامل تمایل دارد. بسیاری از آثار او با نام مستعار چوان‌شان نوشته شده‌اند.
وانگ تا سنین پیری در سلامت زندگی کرد و آن‌قدر زنده ماند تا شاهد شکست نهایی سلسله‌ی مینگ در دهه‌ی ۱۶۸۰ باشد. با این حال، علت و مکان دقیق مرگ او مشخص نیست.
آثار کلیدی: شرحی بیرونی بر کتاب تغییرات، ۱۶۵۵؛ گفتار در شرح چهار کتاب، ۱۶۵۵؛ حاشیه‌نویسی بر کتاب آداب، ۱۶۷۷
دیدگاه خود را بنویسید